Życie miałam właściwie szczęśliwe, jednak było w nim wiele śmierci, wiele zwątpień. Ale oczywiście ja o sprawach osobistych mówić nie chcę, a też nie lubiłam, żeby mówili inni. Ja mam do ludzi inną twarz, dlatego pokazują mnie od strony anegdotycznej, jako osobę wesołą, która nic, tylko wymyśla gry i zabawy. […] jak mam zapaści, zmartwienia, to do ludzi nie wychodzę … (W. Szymborska).
Najbliższe otoczenie zapamiętało ją jako osobę skromną, ceniącą spokój. Przyjaciół i znajomych obdarowywała kartkami z dowcipnymi kolażami własnej roboty, organizowała dla nich loteryjki, w których fantami były drobne upominki, najczęściej rozkosznie kiczowate. Nie uznawała pytań ingerujących w czyjąkolwiek prywatność, ani nie uważała za stosowne mówić o sobie. Nie lubiła rozmów o literaturze, czy tajnikach poetyckiego warsztatu. Wychodziła z założenia, że autor powinien się wypowiadać wyłącznie w swoich utworach. Zachęcamy do lektury wierszy poetki. Książki Wisławy Szymborskiej do wypożyczenia w naszej bibliotece. Zapraszamy.
Wisława Szymborska otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, w 1996 roku. Kapituła w uzasadnieniu werdyktu podkreśliła, że wyróżnienie to trafiło do noblistki za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości.
